خدایا ببخش....
گاهی
اگر دعایت مستجاب نشد
برو گوشه ای بشین ...
زانو هایت را بغل بگیر
و یك دل سیر گریه كن ...
شاید لازم باشد میان گریه هایت بگویی:
اَللّهُمَّ اغْفِرْلىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ الدُّعاَّءَ
خدایا ببخش آن گناهم را كه دعایم را حبس كرده است
نظرات شما عزیزان:
به مامانم میگم چرا شام نداریم ؟
میگه اگه ناراحتی از خانواده left بده
مرده شور تکنولوژی رو ببرن.gif)
میگه اگه ناراحتی از خانواده left بده
مرده شور تکنولوژی رو ببرن
tamanna 
ساعت20:03---4 بهمن 1394
هميشه تو زندگيتون تغييير ايجاد كنيد!!!
مثلا من الان رو تلويزيون نشستم دارم مبل نگاه میکنم.gif)
مثلا من الان رو تلويزيون نشستم دارم مبل نگاه میکنم
عشق یعنی:
وقتی دستت توی دست عشقته،
حس ناب بودن توی بهشت رو تجربه کنی ...
وقتی دستت توی دست عشقته،
حس ناب بودن توی بهشت رو تجربه کنی ...
اگه خورشید میدونست زندگی ادمابه اون بستگی داره اگه نباشه ماهم نیستیم بازم غروب میکرد
به بعضیا باید گفت؛ اگه بهت گیر میدم ،
یعنی برام مهمی.. دوست دارم؛
دیوونه چرا اینو نمی فهمی؟؟؟
یعنی برام مهمی.. دوست دارم؛
دیوونه چرا اینو نمی فهمی؟؟؟
Love is like a war:Easy to begin Hard to end!
عشق همچون جنگ است: آسان شروع می شود سخت تمام می شود
عشق همچون جنگ است: آسان شروع می شود سخت تمام می شود
عاشق كسی باش كه لایق عشقت باشد نه تشنه عشقت .
چـــون تشنــه یــــه روز سـیـــراب مـــی شـــه !
چـــون تشنــه یــــه روز سـیـــراب مـــی شـــه !
می دونستی اشک گاهی از لبخند با ارزش تره؟
چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی
اما اشک رو فقط برای کسی می ریزی
که نمی خوای از دستش بدی !
چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی
اما اشک رو فقط برای کسی می ریزی
که نمی خوای از دستش بدی !
اینجا همه خوبند ، خیالت راحت !
مـن مـانده ام و چهار تا هـم صحبت
ایـن گـوشه نشسته ایم و دلتنگ تـوایـم
مـن ، عشـق ، خــدا ، عقـربـه هـای سـاعـت …
مـن مـانده ام و چهار تا هـم صحبت
ایـن گـوشه نشسته ایم و دلتنگ تـوایـم
مـن ، عشـق ، خــدا ، عقـربـه هـای سـاعـت …
آسمان مثل من است
دردش را کسی نفهمید
بغض کرد، اشک ریخت
و مردم خندیدند …
دردش را کسی نفهمید
بغض کرد، اشک ریخت
و مردم خندیدند …
تــو آنـجـا …
مـــن ایـنـجــا …
همه راست می گفتند
تــو کـجــا ، مــن کـجــا ؟
مـــن ایـنـجــا …
همه راست می گفتند
تــو کـجــا ، مــن کـجــا ؟
دقت کردین وقتی میفهمیم یکی عاشقمونه
چقدر مقابلش جسور و مغرور میشیم ؟
چقدر مقابلش جسور و مغرور میشیم ؟
خوشبخت ترین پسر کسیست
که اولین عشق یه دختر باشد
و خوش بخت ترین دختر کسیست
که آخرین عشق یک پسر باشد
که اولین عشق یه دختر باشد
و خوش بخت ترین دختر کسیست
که آخرین عشق یک پسر باشد
خسته شدم از آدمایی که موقع رفتن میگن :
تو خیلی خوبی ! من لیاقت تو رو ندارم !
بی لیاقت های عزیز !
لطفا برای رفتن یه ذره خلاقیت به خرج بدین …
تو خیلی خوبی ! من لیاقت تو رو ندارم !
بی لیاقت های عزیز !
لطفا برای رفتن یه ذره خلاقیت به خرج بدین …
پیچیده ترین ماجرای زندگیم تویی !
وقتی که به همین سادگی
عاشقت شدم …
وقتی که به همین سادگی
عاشقت شدم …
فرقی نمی کند فاصله چقدر باشد ،
یک کوچه یا یک کشور ،
دوست که داشته باشی
ناخداگاه دلتنگ میشوی …
fateme
ساعت15:26---26 دی 1394
سلام.
فدات ：*
نه عزیزم خدانکنه اون فهیم باشه!
فهمیه و علیرضا
پاسخ:سلام الان میام وبت
فدات ：*
نه عزیزم خدانکنه اون فهیم باشه!
فهمیه و علیرضا
پاسخ:سلام الان میام وبت
عزیــزم .gif)
مرســـــی .gif)
مرســـــی
مرسی عزیزم
خخخ! دونه به دونه.gif)
باید کلی دوق کنه بخاطر داشتن من.gif)
هه اعتماد به نفسم تو لوزالمعرم
حالا نیمرو که دیگه سوزوندن نداره! کلا من شکموام! برا همین لازمه یاد بگیرم!
پاسخ:خخخخخ ماشاللله!!!!
خخخ! دونه به دونه
باید کلی دوق کنه بخاطر داشتن من
هه اعتماد به نفسم تو لوزالمعرم حالا نیمرو که دیگه سوزوندن نداره! کلا من شکموام! برا همین لازمه یاد بگیرم!
پاسخ:خخخخخ ماشاللله!!!!
مرسی عزیزدلم
خخخ جمع بستنت تو لوزالمعدم! میبینتشون !!
پاسخ:خخخخخ
خخخ جمع بستنت تو لوزالمعدم! میبینتشون !!
پاسخ:خخخخخ
سلام عجقم خوفی؟چه خبرا؟؟؟
آدم در مورد بقیه خیلی راحت میتونه بگه :
“فراموشش کن”
“فراموشش کن”
گاهی آنقدر دلم هوایت را میکند
شک میکنم به اینکه ، این دل مال من است یا تو . . .
شک میکنم به اینکه ، این دل مال من است یا تو . . .
برایم فرقی نمی کند که این شهر لعنتی چقدر ساختمان و خانه و خیابان دارد
وقتی تو در این شهر نباشی ، من برج زهرمارم !
وقتی تو در این شهر نباشی ، من برج زهرمارم !
گفته بودم بی تو سخت میگذرد بی انصاف !
حرفم را پس میگیرم ، بی تو انگار اصلا نمیگذرد . . .
حرفم را پس میگیرم ، بی تو انگار اصلا نمیگذرد . . .
راه که میروی ، عقب می مانم
نه برای اینکه نخواهم با تو همقدم باشم
میخواهم پا جای پایت بگذارم و مواظبت باشم
میخواهم ردپایت را هیچ خیابانی در آغوش نکشد . . .
تو فقط برای منی !
نه برای اینکه نخواهم با تو همقدم باشم
میخواهم پا جای پایت بگذارم و مواظبت باشم
میخواهم ردپایت را هیچ خیابانی در آغوش نکشد . . .
تو فقط برای منی !
گاهی وقتا یه نفر ، فقط یه نفر
باعث می شه که حس کنی
چیزی که تو رو روی زمین نگه داشته جاذبه ی زمین نیست . . .
باعث می شه که حس کنی
چیزی که تو رو روی زمین نگه داشته جاذبه ی زمین نیست . . .
مزرعه که درو شد کلاغ هم رفت
بیچاره مترسک احساسش را به کسی سپرده بود
که برای نیازش “تنهاییش” را پر کرده بود . . .
بیچاره مترسک احساسش را به کسی سپرده بود
که برای نیازش “تنهاییش” را پر کرده بود . . .
چه حکایت عجیبی است هوای پاییز
تنها را تنها تر می کند و عاشق را عاشق تر . . .
تنها را تنها تر می کند و عاشق را عاشق تر . . .
جغرافیا دروغی بیش نیست !
وقتی تمام دنیای من در مساحت آغوش “تو” خلاصه می شود !
وقتی تمام دنیای من در مساحت آغوش “تو” خلاصه می شود !
حلقه ی دستانت که بر کمرم میزنی
زیباترین اسارت زندگی من است . . .
زیباترین اسارت زندگی من است . . .
خوش به حال ماهی ها تکلیفشان معلوم است
هوایی که می شوند ، می میرند
هوایی که می شوند ، می میرند
نفس مصنوعی یعنی :
تو نباشی و من به عکست خیره شوم . . .
تو نباشی و من به عکست خیره شوم . . .
حمل سلاح سرد عمل مجرمانه شناخته شده
به خاطر خودت هم که شده آن نگاه ها را غلاف کن !
به خاطر خودت هم که شده آن نگاه ها را غلاف کن !
باور کنید حال و هوایم مساعد است
این شایعات شیوه ی برخی جراید است
یک صبح
تیتر می شوم: این شخص
[بگذریم]
یک عصر
خوانده اید... و تکرار زاید است
من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم
باور نمی کنید؟ همین شعر شاهد است
این شایعات شیوه ی برخی جراید است
یک صبح
تیتر می شوم: این شخص
[بگذریم]
یک عصر
خوانده اید... و تکرار زاید است
من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم
باور نمی کنید؟ همین شعر شاهد است
تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیستم دوست دارم
برای خاطر عطر نان گرم
و برفی که آب می‌شود
و برای نخستین گل‌ها
تو را به خاطر دوست داشتن دوست دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نمی‌دارم دوست می‌دارم
بی تو جز گستره‌یی بی‌کرانه نمی‌بینم
میان گذشته و امروز.
از جدار آیینه‌ی خویش گذشتن نتوانستم
می‌بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می‌برند.
تو را دوست می‌دارم برای خاطر فرزانه‌گی‌ات که از آن من نیست
به رغم همه آن چیزها که جز وهمی نیست دوست دارم
برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی‌دارم
می‌اندیشی که تو تردیدی اما تو تنها دلیلی
تو خورشیدی رخشانی هستی که بر من می‌تابی
هنگامی که به خویش مغرورم؟
سپیده که سر بزند
در این بیشه‌زار خزان زده شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار بوئیدیم
پس به نام زندگی
هرگز نگو هرگز…؟
برای خاطر عطر نان گرم
و برفی که آب می‌شود
و برای نخستین گل‌ها
تو را به خاطر دوست داشتن دوست دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نمی‌دارم دوست می‌دارم
بی تو جز گستره‌یی بی‌کرانه نمی‌بینم
میان گذشته و امروز.
از جدار آیینه‌ی خویش گذشتن نتوانستم
می‌بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می‌برند.
تو را دوست می‌دارم برای خاطر فرزانه‌گی‌ات که از آن من نیست
به رغم همه آن چیزها که جز وهمی نیست دوست دارم
برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی‌دارم
می‌اندیشی که تو تردیدی اما تو تنها دلیلی
تو خورشیدی رخشانی هستی که بر من می‌تابی
هنگامی که به خویش مغرورم؟
سپیده که سر بزند
در این بیشه‌زار خزان زده شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار بوئیدیم
پس به نام زندگی
هرگز نگو هرگز…؟
خانه دوست كجاست؟
در فلق بود كه پرسيد سوار
آسمان مكثی كرد
رهگذر شاخه نوری كه به لب داشت
به تاريکی شبها بخشيد و به انگشت
نشان داد سپيداری و گفت
نرسيده به درخت
كوچه باغی است كه از خواب خدا
سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
ميروی تا ته آن كوچه
كه از پشت بلوغ سر به در می آرد
پس به سمت گل تنهايی می پيچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاويد اساطير زمين می مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می گيرد
كودكی می بينی
رفته از كاج بلندی بالا
جوجه بر می دارد از لانه نور
و از او می پرسی
خانه دوست كجاست؟
شب آرامی بود
می‌روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه‌اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می‌گفتم:
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست.....
می‌روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه‌اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می‌گفتم:
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست.....
دریای شورانگیز چشمانت چه زیباست
آنجا که باید دل به دریا زد همینجاست
در من طلوع آبی آن چشم روشن
یاد آور صبح خیال انـگیز دریاست
گل کرده باغی از ستاره در نـگاهت
آنک چراغانی که در چشم تو برپاست
بیهوده می کوشی که راز عاشقی را
از من بپـوشانی که در چشم تو پیداست
ما هر دُوان خاموش خاموشیم ، اما
چشمان ما را در خـموشی گفت و گوهاست
آنجا که باید دل به دریا زد همینجاست
در من طلوع آبی آن چشم روشن
یاد آور صبح خیال انـگیز دریاست
گل کرده باغی از ستاره در نـگاهت
آنک چراغانی که در چشم تو برپاست
بیهوده می کوشی که راز عاشقی را
از من بپـوشانی که در چشم تو پیداست
ما هر دُوان خاموش خاموشیم ، اما
چشمان ما را در خـموشی گفت و گوهاست
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟
کجا روم که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من
ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟
کجا روم که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من
ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من
در كتاب چار فصل زندگي
صفحه ها پشت سرِ هم مي روند
هر يک از اين صفحه ها، يک لحظه اند
لحظه ها با شادي و غم مي روند...
گريه، دل را آبياری مي كند
خنده، يعني اين كه دل ها زنده است...
زندگي، تركيب شادی با غم است
دوست مي دارم من اين پيوند را
گر چه مي گويند: شادي بهتر است
دوست دارم گريه با لبخند را
"قیصر امین پور"
صفحه ها پشت سرِ هم مي روند
هر يک از اين صفحه ها، يک لحظه اند
لحظه ها با شادي و غم مي روند...
گريه، دل را آبياری مي كند
خنده، يعني اين كه دل ها زنده است...
زندگي، تركيب شادی با غم است
دوست مي دارم من اين پيوند را
گر چه مي گويند: شادي بهتر است
دوست دارم گريه با لبخند را
"قیصر امین پور"
نه!
هرگز شب را باور نکردم
چرا که در فراسوهای دهلیزش
به امید دریچه ای
دل بسته بودم.
احمد شاملو
هرگز شب را باور نکردم
چرا که در فراسوهای دهلیزش
به امید دریچه ای
دل بسته بودم.
احمد شاملو
دلم گرفته
دلم عجيب گرفته است
و هيچ چيز
نه اين دقايق خوشبو ،
که روي شاخه ی نارنج
می شود خاموش
نه اين صداقت حرفي ،
که در سکوت ميان دو برگ
اين گل شب بوست
نه هيچ چيز مرا ازهجوم خالی اطراف
نمی رهاند
و فکر مي کنم
که اين ترنم موزون حزن تا به ابد
شنيده خواهد شد
سهراب سپهری
دلم عجيب گرفته است
و هيچ چيز
نه اين دقايق خوشبو ،
که روي شاخه ی نارنج
می شود خاموش
نه اين صداقت حرفي ،
که در سکوت ميان دو برگ
اين گل شب بوست
نه هيچ چيز مرا ازهجوم خالی اطراف
نمی رهاند
و فکر مي کنم
که اين ترنم موزون حزن تا به ابد
شنيده خواهد شد
سهراب سپهری
دختره نمره‌ش نوزده شده،
نشسته داره زار زار گریه میکنه!
اونوقت من امتحان میدم،
به تنهایی معدل کلاسیو دو سه نمره میارم پایین
نشسته داره زار زار گریه میکنه!
اونوقت من امتحان میدم،
به تنهایی معدل کلاسیو دو سه نمره میارم پایین
یکی از فامیلامون رفته بود هند
تو مهمونی داشت از خاطرات هند رفتنش واسمون میگفت
گفت : تو هند خیلی به ما احترام میذاشتن
اصن بعضیاشون یه جوری رفتار میکردن که انگار داشتن ما رو میپرستیدن
یهو وسط خاطره گفتنش بابا بزرگم گفت :
آره هندیا اکثرشون گاو پرستن !
تو مهمونی داشت از خاطرات هند رفتنش واسمون میگفت
گفت : تو هند خیلی به ما احترام میذاشتن
اصن بعضیاشون یه جوری رفتار میکردن که انگار داشتن ما رو میپرستیدن
یهو وسط خاطره گفتنش بابا بزرگم گفت :
آره هندیا اکثرشون گاو پرستن !
.gif){kind=small}
هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم
گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟
پر می زند دلم به هوای غزل، ولی
گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگهای سبزِِ سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند
حال سؤال و حوصله قیل و قال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟
پر می زند دلم به هوای غزل، ولی
گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگهای سبزِِ سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند
حال سؤال و حوصله قیل و قال کو؟
با همه ی بی سر و سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی ام
آمده ام آن لحظه ی توفانی ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آماده ام تا تر بسوزانی ام
آمده ام با عطش سالها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام
ماهی برگشته ز دریا شدم
تا که بگیری و بمیرانی ام
خوبترین حادثه می دانمت
خوبترین حادثه می دانی ام
حرف بزن ابر مرا باز کن
دیرزمانی است که بارانی ام
حرف بزن حرف بزن سالهاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی ام
آمده ام آن لحظه ی توفانی ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آماده ام تا تر بسوزانی ام
آمده ام با عطش سالها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام
ماهی برگشته ز دریا شدم
تا که بگیری و بمیرانی ام
خوبترین حادثه می دانمت
خوبترین حادثه می دانی ام
حرف بزن ابر مرا باز کن
دیرزمانی است که بارانی ام
حرف بزن حرف بزن سالهاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام
امشب ز پشت ابرها بیرون نیامده ماه
از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب
شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب
پشت ستون سایه ها روی درخت شب
می جویم اما نسیتی در هیچ جا امشب
می دانم اری نیستی اما نمی دانم
بیهوده می گردم بدنبالت � چرا امشب ؟
هر شب تو را بی جستجو می یافتم اما
نگذاشت بی خوابی بدست آرم تو را امشب
ها ... سایه ای دیدم شبیهت نیست اما حیف
ایکاش می دیدم به چشمانم خطا امشب
هر شب صدای پای تو می آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی آید صدا امشب
امشب ز پشت ابرها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب
گشتم تمام کوچه ها را � یک نفس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب
طاقت نمی آرم � تو که می دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم � بی تو � تا امشب
ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب
از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب
شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب
پشت ستون سایه ها روی درخت شب
می جویم اما نسیتی در هیچ جا امشب
می دانم اری نیستی اما نمی دانم
بیهوده می گردم بدنبالت � چرا امشب ؟
هر شب تو را بی جستجو می یافتم اما
نگذاشت بی خوابی بدست آرم تو را امشب
ها ... سایه ای دیدم شبیهت نیست اما حیف
ایکاش می دیدم به چشمانم خطا امشب
هر شب صدای پای تو می آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی آید صدا امشب
امشب ز پشت ابرها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب
گشتم تمام کوچه ها را � یک نفس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب
طاقت نمی آرم � تو که می دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم � بی تو � تا امشب
ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب
برچسب‌ها:
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
